Kang nyablon

(Verse 1) Di tengah kota Bandung nu rame, Urang gawe, ngan saukur tukang nyablon. Ges mang taun taun, ngeureuyeuh Di hareupeun skrin, ngukir impian. (Chorus) Gawe ngan saukur tukang nyablon, Tapi hate, bangga ka karya. Sanajan leutik, teu kasohor, Saperti seniman, urang nyiptakeun gambar. (Verse 2) Pageto isuk nepi ka peuting, Ngagesut gambar, di dinu kaos anu polos. Lamun datang pesenan nu seueur, Ngarasa reueus, sabab urang bisa loba pigawe eun (Chorus) Gawe ngan saukur tukang nyablon, Tapi hate, bangga ka karya. Sanajan leutik, teu kasohor, Saperti seniman, urang nyiptakeun gambar (Bridge) Nu matak narima, syukur ka Gusti, Sabab tina leutik, kahirupan diwangun. Ngajaga kahormatan, dina karya leutik, Sapanjang hirup, ngalakukeun anu dipikacinta. (Chorus) Gawe ngan saukur tukang nyablon, Tapi hate, bangga ka karya. Sanajan leutik, teu kasohor, Saperti seniman, urang nyiptakeun gambar. (Outro) Di kota Bandung, urang tetep maju, Ngan saukur tukang nyablon, tapi boga impian. Sanajan sederhana, tetep urang geuliskeun, Kahirupan ku gambar, karya jeung cinta.