Acolust

Kıta 1: Gözlerim karanlık, sokaklarda yankılanan çığlık, Geceyi delen ışık, umutlar da kırık, Her adımda diken, her köşe bir tuzak, Gerçekler çürümüş, bir zamanlar dev bir masal. Zamanın dilinde, eski bir hikaye, Gölgeyle dans eden bir hayal, gözlerime kalkan, Sözlerim bir silah, her cümle mermi, Bu dünyada adalet, çoğu zaman bir yeri belirsiz. Nakarat: Gölgenin dışında, sesler arka planda, Savaşların yankısı, sessiz bir çığlıkta, Düşlerim serin, gerçekler soğuk, Karanlığın içinde, her şey donmuş. Kıta 2: Sokaklarda yürürken, izlerimi silen rüzgar, Her köşe başında, yaşanmış bir yara, Karanlıkta kaybolan, yalanlar da birer masal, Gerçekler yer altında, gözlerim alabildiğine aç. Sistemin dişlileri, çiğnerken umutları, Ruhumda bir çığlık, sokaklarda yankılanan, Her gece bir savaş, her sabah yeni bir yara, Bu şehrin gölgelerinde, geçmişin izleri var. Nakarat: Gölgenin dışında, sesler arka planda, Savaşların yankısı, sessiz bir çığlıkta, Düşlerim serin, gerçekler soğuk, Karanlığın içinde, her şey donmuş. Köprü: Bir hayaletin peşinden sürüklenirken, Geceyi yarıda bırakan düşlerle, Bir adım daha at, belki de kurtulursun, Ama unutma, bu yolun sonu karanlık. Nakarat: Gölgenin dışında, sesler arka planda, Savaşların yankısı, sessiz bir çığlıkta, Düşlerim serin, gerçekler soğuk, Karanlığın içinde, her şey donmuş. Çıkış: Gerçekler ve hayaller, birbirine karışmış, Gölgenin ardında, umutlar da birikir, Sokaklarda yankılanan bu sessizlikte, Bir gün her şey değişecek, belki de.