가사
Klukkan sjö, klukkan hringir
og ég kemst ekki á fætur.
Engin miskun, dagur grípur, skelfingin á sér lætur
Því vinnudagurinn er að byrja og ég er orðinn of seinn.
Ég dreg mig á lappir, í morgunroðanum
Horfi yfir vígvöllinn þar sem draumar mínir lífsbaráttuna heygja.
Ég verð að vinna, með kraft, dugi og áræðanleika
því lífið og draumar mínir krefjast þess, það veit ég.
Ég er vinnumaður, já ég er vinnumaður!
Ég fæ engann svefn því ég er vinnumaður!
Ég er vinnumaður, já ég er vinnumaður!
Ég fæ engann svefn því ég er vinnumaður!
Á gráum götum borgarinnar
ferðast ég um með þungar byrðar.
Hver einasta mínúta, hverja einustu stund ég verð að nýta
Ég fæ engann grið ég fæ engann frið.
Ég finn fyrir þrýstingi, þunga í hverju skrefi
hjartað slær örar. Hugsnir á mig sækja
en ég gefast ekki upp.
Við erum fyrir víst öll bara fólk á ferðalagi
í þessum heimi, sem skrítinn er og snýst of hratt.
Allt, allt of hratt fyrir mig.
Ég er vinnumaður, já ég er vinnumaður!
Ég fæ engann svefn því ég er vinnumaður!
Ég er vinnumaður, já ég er vinnumaður!
Ég fæ engann svefn því ég er vinnumaður!
Nóttin kemur, en ég held áfram
í tunglsins ljósi, ég vinn áfram í myrkri drungans.
Þegar aðrir sofa, stend ég mína vakt
því verkin bíða, ég má ekki missa takt.
Dögun rís, og enn ég stend,
í þögn nætur, ég færi mér hljóða hend.
Meðan ljós kvikna, og heimur vaknar að nýju,
held ég áfram, því vinnan gefur mér líf og fríu.
Ég er vinnumaður, já ég er vinnumaður!
Ég fæ engann svefn því ég er vinnumaður!
Ég er vinnumaður, já ég er vinnumaður!
Ég fæ engann svefn því ég er vinnumaður!
Árla morgunns, þegar allt er um garð gengið leggst ég niður og vona.
Ég reyni og reyni en ég kemst ekki inn í mengið.
Vinnan heldur áfram, í huganum, hann stoppar aldrei.
Ég er vinnumaður, bara venjulegur maður sem vantar bara smá frið en ég fæ engann grið
Kröfur heimsins að mér sækja en samt aðallega mínar eigin.
