가사
(Verse 1)
Sa bawat kanto ng Tondo, mayro’ng kuwento,
Bawat eskinita'y saksi sa bawat luha’t sigaw,
Isang bayang nalugmok sa anino ng takot,
Sa mga kalsadang madilim, ang batas ay nauupos.
Sa ilalim ng nagliliyab na araw ng araw,
Pait ng buhay ay halata sa mga mata ng dukha,
Mga pangarap na nawasak, itinapon sa lupa,
Sa kanilang puso'y may dalang galit, pagdurusa.
Ang gabi'y saksi sa bawat karahasang nagaganap,
Mga tunog ng baril, pagsabog ng galit na laganap,
Sa bawat sulok, dugo ang bumabaha,
Kasama ng mga inosenteng nadamay, walang awa.
(Chorus)
Sa Tondo, ang batas ay tila anino,
Lumulubog, nawawala, parang ulap na pino,
Mga pulis, minsan silang naglalaro ng apoy,
Kasama sa laro ng sindikato, walang humpay.
(Verse 2)
Sa gitna ng dilim, ang mga bata'y nagtatago,
Sa kanilang musmos na isipan, takot ang nagsisilbing guro,
Ang mga pangarap nila'y tila bula,
Sa halip na kalayaan, takot ang kanilang kinamulatan.
(Bridge)
Ngunit sa kabila ng lahat, may pag-asa pa ring naiwan,
Sa mga puso ng bawat mamamayan, isang adhikain,
Na balang araw, ang Tondo'y muling magliliwanag,
Sa kabila ng dilim, sa kabila ng hirap at sakit.
May mga bayani, mga ina, at ama,
Na hindi sumusuko, kahit na ang buhay ay nagdurusa,
Nangangarap ng isang bukas na malaya,
Tondo na puno ng liwanag, na walang bakas ng pangamba.
(Chorus)
Sa Tondo, ang batas ay tila anino,
Lumulubog, nawawala, parang ulap na pino,
Mga pulis, minsan silang naglalaro ng apoy,
Kasama sa laro ng sindikato, walang humpay.
(Outro)
Ang Tondo, sa kabila ng lahat, ay may kwento ng pag-asa,
Mga taong bumabangon, hindi sumusuko sa laban,
Sa kanilang mga puso, pag-ibig ang tunay na sandata,
At sa bawat hampas ng alon, sila’y lalaban para sa hustisya.
At sa bawat sulok ng Tondo, naroon ang isang pangako,
Na balang araw, ang bayan ay muling babangon,
Mula sa pagkakalugmok, mula sa kasamaan,
Isang bagong umaga, puno ng pag-asa’t kalayaan.
