Bir Leylâ Masalı

"Leylâ ü Mecnûn"dan, Karakoç'un Şiiri'ne hep Mecnûn'u dinlemişizdir. Âşıq olan'ı, Mâşuq "Suqût Sureti"nde Mawerâ'dır.. Leyla Gece'dir çünkü. Görünür olan Mecnûn.. Mecnûn bir Cinnet gibi görünür Leylâ'ya, o kendini "Olmayacak Dua'nın Amincisi" saymayan Aqıl'dır.. Geceler ve Gündüzler bir "Uzun Hikaye"dir, belki kaç kere Hatmi'nden sonra başlayan bir Yeni "1001 Gece".. Serazâd Yorgun'dur, Masallar yorulmak istemez, hep Dinleyecek bir Kulak bekler... Leyla okur, Kelâm-ı Nefsî ile, Ses vermez ki Dış'a, Kulaklar'da bir Tını'sı kalsın.. Kalan bir Koku'dur, kalan bir Renk... Yasemin, Zambak, İhlamur… Suqût Abideler'i… Çiçekler hep okur, okumak bir Zehrâ Erdem'i, sara r bütün bir Mahsusât'ı, bütün Buutları'yla…