Μέτσα

Ο Μέτσας έφυγε βορειά, με την κιθάρα του σφιχτά, στης Ολλανδίας τη δροσιά, παίζει τζαζ, και ξενυχτά. Με νότες κάνει τη ζημιά, κι όλοι γελούν με την καρδιά, παίζει και τρέχει στη βροχή, κι όλα γυρνούν στην αρχή. Στο Κρόνινγκεν σαν ναυαγός, με την κιθάρα του πιστός, η τζαζ είναι το σκαρί, που τον γλιτώνει απ’ το βυθό. Χαμογελά και προχωρά, σε κάθε νότα μια χαρά, ο Μέτσας στήνει γιορτή, κι όλα τα φτιάχνει απ' την αρχή. Στην πόλη αυτή τη μακρινή, βρήκε μια μπάντα κι αφορμή, με χιούμορ πλέκει μουσική, και η ζωή παίρνει πνοή. Μες στις τουλίπες τραγουδά, και τον καιρό τον ξεγελά, ο Μέτσας ξέρει πως η χαρά, θέλει και λίγο τρέλα,