Lyrics
Verse 1:
Á öldum vatna, sunnu-rík,
Sat unnusta mín, fagur-fríð.
Hennar röddin var söngur sæll,
Og sál mín tók undir þann galdur snæll.
Chorus:
Bóndadóttir, fögur sem tungl,
Fann ást í nökkva, vatnsrænu þrumungi.
Hendur þeirra snertu, hugir hnignu saman,
Himins gimsteinar glitruðu í augnablikum þeim.
Verse 2:
Hún var álfkona úr álfu-heimi,
Eg bóndadóttir frá jarðnesku ranni.
En ást okkar sætt sem viðkvæm rósablöð,
Varð brú milli ólíkra áttha.
(Chorus)
Verse 3:
Í faðmi fljótsins, hulið fyrir lýð,
Lá ég hjá unnustu, drekkt í hennar fríð.
Blómskögul hvarf fyrir himneskum valdi,
Heimur myrkradda í undri skalf um öldu.
(Chorus)
Verse 4:
Þá kom skilnaður, sárt eins og hnífslag,
Hún átti að fara, en ást mín var stöðug og göfug.
Tár drukku stjörnur og tungl leiddi gröf,
Þegar vötn vöggðu hana, eilífða haf.
(Chorus)
Outro:
Í krafti minninganna, í sælunnar þoku,
Sit ég undir tré og heyri hennar kaldra.
Bræðrum mínum ég seið þessi ævintýr,
Um bóndadóttur og nökkva frá áðra tír.
Verse 1:
Á öldum vatna, sunnu-rík,
Sat unnusta mín, fagur-fríð.
Hennar röddin var söngur sæll,
Og sál mín tók undir þann galdur snæll.
Chorus:
Bóndadóttir, fögur sem tungl,
Fann ást í nökkva, vatnsrænu þrumungi.
Hendur þeirra snertu, hugir hnignu saman,
Himins gimsteinar glitruðu í augnablikum þeim.
Verse 2:
Hún var álfkona úr álfu-heimi,
Eg bóndadóttir frá jarðnesku ranni.
En ást okkar sætt sem viðkvæm rósablöð,
Varð brú milli ólíkra áttha.
(Chorus)
Verse 3:
Í faðmi fljótsins, hulið fyrir lýð,
Lá ég hjá unnustu, drekkt í hennar fríð.
Blómskögul hvarf fyrir himneskum valdi,
Heimur myrkradda í undri skalf um öldu.
(Chorus)
Verse 4:
Þá kom skilnaður, sárt eins og hnífslag,
Hún átti að fara, en ást mín var stöðug og göfug.
Tár drukku stjörnur og tungl leiddi gröf,
Þegar vötn vöggðu hana, eilífða haf.
(Chorus)
Outro:
Í krafti minninganna, í sælunnar þoku,
Sit ég undir tré og heyri hennar kaldra.
Bræðrum mínum ég seið þessi ævintýr,
Um bóndadóttur og nökkva frá áðra tír.
Verse 2:
Hún var álfkona úr álfu-heimi,
Eg bóndadóttir frá jarðnesku ranni.
En ást okkar sætt sem viðkvæm rósablöð,
Varð brú milli ólíkra áttha.
(Chorus)
Verse 3:
Í faðmi fljótsins, hulið fyrir lýð,
Lá ég hjá unnustu, drekkt í hennar fríð.
Blómskögul hvarf fyrir himneskum valdi,
Heimur myrkradda í undri skalf um öldu.
(Chorus)
Verse 4:
Þá kom skilnaður, sárt eins og hnífslag,
Hún átti að fara, en ást mín var stöðug og göfug.
Tár drukku stjörnur og tungl leiddi gröf,
Þegar vötn vöggðu hana, eilífða haf.
(Chorus)
Outro:
Í krafti minninganna, í sælunnar þoku,
Sit ég undir tré og heyri hennar kaldra.
Bræðrum mínum ég seið þessi ævintýr,
Um bóndadóttur og nökkva frá áðra tír.
Outro:
Í krafti minninganna, í sælunnar þoku,
Sit ég undir tré og heyri hennar kaldra.
Bræðrum mínum ég seið þessi ævintýr,
Um bóndadóttur og nökkva frá áðra tír.
