Vay könül

Düşəli eşqinə, ey rüxləri bədr ay, könül, Oldu zülfün kimi aşüftə və bəd-rəy, könül, Necə kim, hay dedim, isləmədən hay, könül, Eylədin xəlqi-cəhanə məni rüsvay, könül, Vay könül, vay bu könül, vay könül, vay könül! Gah yanar şəmi-rüxün şövqünə pərvanə kimi, Gah dələr həsrət ilə yürəgimi şanə kimi, Gah verər ari ilə aşiqi-divanə kimi, Gah tökər gözlərimin yaşını dürdanə kimi, Vay könül, vay bu könül, vay könül, vay könül! Həmnəfəs olmağa sən Xosrovi-Şirin ləb ilə, Vermişəm arı yelə, namü nişan ilə belə, Dilə düşmüş, yalnız mən degüləm əldən ələ, Dil əlindən neçələr düşdimənim kimi dilə, Vay könül, vay bu könül, vay könül, vay könül! Tir qəddimi kaman eylədi ol huri-nijad , Şəst qəmdən dili-sevdazəde, olmadı qoşad , Deyirdim ki, eyləyim mən dəxi dilbərləri yad, Dil əlindən kimə fəryad edəyim, kim verə dad? Vay könül, vay bu könül, vay könül, vay könül!