De Schat van Pieter Pietman

[Verse] In de krochten van zijn oma's hol Waar de tijd als een vergeten melodie verstrijkt Waar schaduwen dansen en geheimen fluisteren in de nacht Waagt Pieter Pietman zich moedig Hart vol hoop en licht Met een fakkel in zijn hand Stap vast en fier Doorkruist hij gangen Geheimzinnig en verborgen Koude steen onder zijn voeten Bedekt met stof Maar zijn doel roept hem Zijn zoektocht leidt en wekt [Verse 2] Een echo van verre verhalen Verteld in de wind Een legende van een verborgen schat diep in het verschiet Hij trotseert hindernis na hindernis Uitdaging na uitdaging Vastbesloten en ongekroond in zijn vastberadenheid [Verse] In de diepten van mijn hart Waar het licht nauwelijks schijnt Daar ontdek ik de schat Diep begraven in mij verschijnt Met een bonzend hart en bevende handen Graaf ik naar mijn verlangens in alle hoeken en randen [Verse 2] De herinneringen glinsteren als mandarijnen zo geurig Als een belofte van vreugde die altijd blijft hangen in mijn geest zo avontuurig En de fles van mijn verlangen Oud en kostbaar Een schat die nooit begon Maar altijd bij me blijft Klaar [Chorus] In de kelder van mijn hart Zo groot en vol erfgoed Voel ik me verbonden Met een verleden dat de mijne begroet Het is geen opslagplaats van vergeten spullen Maar een schatkamer van herinneringen Waar mijn hart blijft lullen vergeten spullen Maar een schatkamer van herinneringen Waar mijn hart blijft lullen