آمد پدید

خفتگی در خفتگی آمد پدید جان من در جان او آمد پدید.. آدم از حوّا خورَد آن سیب سرخ، عالمی پیدا به  پیدا آمد پدید. چون که  شیطان را ،یک، آرزوست، آن خدا را در خدا آمد پدید. قصه ها در قصه ها خواندن به گوش عالمی در عالِمان، آمد پدید. آن یکی می‌گفت از خدا اندر خدا دیگری را شیطان به شیطان آمد پدید. این چنین بود، حوّا به کارَش خُشنوود شد. آدمان از آدمی آمد پدید. آن مَلَک چون به فردُس نشست، آن خدا از عالِمان آمد پدید. یَهوِه اُ الله در روحُ القدوس، هر سه در خشم و عذاب آمد پدید. خوانده ای آن جنگ ها ، از روزِ ازل، دشمنی در دشمنی آمد پدید. از ازل ،حوّا را ، من ،خوش است، آدمی در  دشمنی آمد پدید. آن یکی  را مُسلِمی چون  سر زَنَد، دیگری را یَهوِه ای آمد پدید. سیب حوّایَم، چون  بهشت ام بِفُروخت، گَبری ام، از مَستی اش آمد پدید. کاتِب از گبری ، حوا ، بَهرِه بَرَد. نی زِ آدم، لیلی اَت آمد پدید