November

Het regent en het is november Weer keert het najaar en belaagt Het hart, dat droef, maar steeds gewender, Zijn heimelijke pijnen draagt. En in de kamer, waar gelaten Het daaglijks leven wordt verricht, schijnt uit de troosteloze straten Een ongekleurd namiddaglicht. (Chorus) Altijd november, altijd regen, Altijd dit lege hart, altijd. Voor de één, alleen maar zegen, Maar voor de ander, alleen maar strijd. De jaren gaan zoals zij gingen, Er is nu geen onderscheid Meer tussen dove herinneringen En wat geleefd wordt en verbeid. Verloren zijn de prille wegen Om te ontkomen aan de tijd; Altijd november, altijd regen, Altijd dit lege hart, altijd. (Chorus) Altijd november, altijd regen, Altijd dit lege hart, altijd. Voor de één, alleen maar zegen, Maar voor de ander, alleen maar strijd. (Chorus) Altijd november, altijd regen, Altijd dit lege hart, altijd. Voor de één, alleen maar zegen, Maar voor de ander, alleen maar strijd. Moe van de zomer, weerkeert de rust Herfstwinden, alsof de natuur flink zucht De laatste meeuwen schreeuwen, in hun koude vlucht Alleen nog sneeuw een regen, vult thans de lucht (Instrumentaal/ Bridge) (Chorus) Altijd november, altijd regen, Altijd dit lege hart, altijd. Voor de één, alleen maar zegen, Maar voor de ander, alleen maar strijd. Outro (Chorus) Altijd november, altijd regen, Altijd dit lege hart, altijd. Voor de één, alleen maar zegen, Maar voor de ander, alleen maar strijd. Outro