Heyr, himna smiður

Heyr himna smiðr hvers skáldit biðr; komi mjúk til mín miskunnin þín. Því heitk á þik þú hefr skaptan mik; ek em þrællinn þinn, þú est dróttinn minn. Goð, heitk á þik at græðir mik; minzk mildingr mín, mest þurfum þín; ryð þú rǫðla gramr, ríklyndr ok framr, hǫlds hverri sorg ór hjarta borg. Gæt, mildingr, mín mest þurfum þín helzt hverja stund á hǫlða grund; sett, meyjar mǫgr, málsefni fǫgr, ǫll es hjǫ́lp af þér í hjarta mér. Heyr, himna smiður, hvers skáldið biður. Komi mjúk til mín miskunnin þín. Því heit eg á þig, þú hefur skaptan mig. Ég er þrællinn þinn, þú ert drottinn minn. Guð, heit eg á þig, að græðir mig. Minnst, mildingur, mín, mest þurfum þín. Ryð þú, röðla gramur, ríklyndur og framur, hölds hverri sorg úr hjartaborg. Gæt, mildingur, mín, mest þurfum þín, helst hverja stund á hölda grund. Set, meyjar mögur, málsefni fögur, öll er hjálp af þér, í hjarta mér.