Al zeg ik het zelf

Neen, het is niet gering, zuchtte de boomlange struisvogel. Zeker niet gering, en daarmee bedoelde zij zichzelf. Kijk mijn heerlijke zachte veren. Al zeg ik het zelf. En mijn eieren, HA! Mijn eieren, je kunt er in wonen. Bij wijze van dan hè. Pom pom pi dom. Daar stond zij, strak en struis, als een grote kleine letter em. Met haar prachtige dikke knieën. Mijn trillende spitse tenen! Al zeg ik het zelf. Persoonlijk hou ik erg van de combi wit zwart. Niet om het één of ander hoor, het is gewoon no nonsens en toch afgekleed en bij de tijd. Het staat me, al zeg ik het zelf. Zeg, hoe heet het. Zeg! Zou jij iets voor mij willen doen? Graaf eens een geultje? Ik hoor mezelf niet goed. Normaliter klink ik als een klok, al zeg ik het zelf, heden echter dof. De woestijnsprinkhaan schopte tegen een teen en poetste de plaat. Veel te dof. De woestijnsprinkhaan schopte tegen een teen en poetste de plaat.. [soft whisper] al zeg ik het zelf