Engelke

Duizenden strepen, duizenden bomen Gunther plast in de bloembak, zijn ogen staren dromend Zijn zorgen verdwijnen, hij voelt zich bevrijd In die bloembak leeft hij, zonder enige spijt De flitsende lampen, de motor die draait Maar een haan in zijn hoofd kraait, waarschuwend en verbaasd Een engelbewaarder, onzichtbaar en stil Die hem influistert: "Gunther, dit is niet wat je wil" Tien kilometer verder, bijna thuis Het dak van zijn huis komt in zicht, een veilige buis Hij is moe, maar rijdt door, zonder enige vrees De engelbewaarder glimlacht, Gunther is gered, dat is het gegeven feit En tussen de bloemen, alles is wit Zit zijn moeder, een traan in haar ogen, bezorgd en fit Ze fluistert: "Voorzichtig voortaan, mijn lieve kind" Gunther knikt, begrijpend, en voelt zich bemind Ja, er bestaat een engelbewaarder, dat weet hij nu Onzichtbaar, maar altijd aanwezig, als een beschermende slu Gunther glimlacht, dankbaar voor zijn redding, zijn lot En zo eindigt dit verhaal, met een engelbewaarder, sterk en zacht.