Ουλές του Παρελθόντος

Στροφή 1 Στη γωνιά της αυλής, καθισμένος μόνος, Η νύχτα μου μιλά, με ψίθυρους πονεμένους. Η ζωή μου φαίνεται, σαν μια παλιά ταινία, Με τις σκηνές της χαράς, και τις πληγές της πίκρας. Ρεφρέν Πες μου, πώς να ξεχάσω, το παρελθόν μου, Στιγμές που έφυγαν, και μου αφήσανε πόνο. Με τα μάτια κλειστά, ψάχνω για γαλήνη, Μα η καρδιά μου πονά, από την αγάπη που χάθηκε. Στροφή 2 Η θύμηση της αγάπης, με κρατάει δεμένο, Σαν μια σκιά που τριγυρνά, γύρω από το όνειρό μου. Κάθε βράδυ μόνη, με το φεγγάρι συντροφιά, Η καρδιά μου σπάει, σε κάθε της σιωπή. Ρεφρέν Πες μου, πώς να ξεχάσω, το παρελθόν μου, Στιγμές που έφυγαν, και μου αφήσανε πόνο. Με τα μάτια κλειστά, ψάχνω για γαλήνη, Μα η καρδιά μου πονά, από την αγάπη που χάθηκε. Γέφυρα Στη σιωπή της νύχτας, η ψυχή μου βρίσκει ηρεμία, Αλλά η σκέψη σου, σαν ένας άνεμος δυνατός. Ό,τι κι αν συμβεί, η καρδιά μου μένει πιστή, Στην αγάπη που έφυγε, και αφήνει τη θλίψη. Ρεφρέν Πες μου, πώς να ξεχάσω, το παρελθόν μου, Στιγμές που έφυγαν, και μου αφήσανε πόνο. Με τα μάτια κλειστά, ψάχνω για γαλήνη, Μα η καρδιά μου πονά, από την αγάπη που χάθηκε.