ကောင်းနေတုန်း

အလွမ်းဖွဲး တေးတစ်ပုဒ် ဆိုညည်း ဖို့ ၊ အကြိမ်ကြိမ် မျက်ရည်ချူပေမယ့် ၊ သံချေး အလိပ်လိပ်တက်နေတဲ့ ၊ ငါ့နှလုံးသားက ပြန်မေးတယ် မင်းဘဝမှာ လွမ်းစရာတွေ မကုန်တော့ဘူး လားတဲ့။ ကျနော် ဖွတ်ကျား ကို အမေက ရွှေကျား ထင်နေတယ်.... ကျနော် ငတုံး ကို ၊ အမေက ရွှေတုံး လို့ ထင်နေတယ်... တစ်ကယ်တော့ အမေ ရေ... အမေ့သား ဟာ... သုည ရှေ့မှာ... မိုင် ၁၀၀ ထိ ပြေးလွှား မိုက်မဲး လို့ ''' ကောင်းနေတုန်း.... ငရဲအိုးထဲ ရောက်ခဲ့ရင်တောင်... အိုးဖေါက်ပြီး အောက်ဆက်ဆင်းဖို့ ကြံရွယ်နေတုန်း.... မသိနားမလည်ခြင်းတွေ တစ်ပွေ့ တစ်ပိုက်နဲ့ ယောင်ချာချာ ဖြစ်နေတုန်း..... တစ်နေ့ နဲ့ တစ်နေ စားဝတ်နေရေးတွက် ရုန်းးကန်နေရတဲ့.... လူတွေကြည့်ပြီး.... သံဝေဂရလာပြီ...... ဒါကြောင့် ! တေားထွက်ပြီး အသေားမသတ်နိုင်တဲ့ လေားဘတွေ ဖြေဖျောက်တော့...မလိုပဲး ၊ ကတုံးကြီးနဲ့ ဆိုတော့ ၊ရှက်လည်း ရှက်တယ်... တေားထဲးမှာ ...တစ်ယောက်တည်း မှောင်မဲးနေရင် သရဲးကလည်း ကြောက်တတ်သေးလို့ ! ဒီ!တိုင်းပဲး ...! အောက်အီးပြီး နေနေရတာ စိတ်လေး ပါတယ်....