A MENTE QUERE O CORPO NON

Érguese o sol, comeza o día, a miña mente esperta, con ganas, brilla, ideas fervendo, proxectos na lista, pero o corpo deténme, unha loita que insista. Quero correr, voar, chegar máis lonxe, mais esta enfermidade péchame nun cofre. Cada paso, un desafío, cada movemento, dor, e a frustración medra, un peso interior. Loito coa mente, pero o corpo frea, unha batalla constante que me afoga e cega. Frustración no aire, a saúde mental, atopando a forza nunha loita desigual. Soño con días sen limitacións, onde o corpo responda ás miñas intencións. Quero crear, vivir sen medo, mais a enfermidade fai que todo sexa un enredo. Cada noite, pregunto ao ceo estrelado, cando chegará o día no que non quede atado. A mente corre libre, mais o corpo é prisión, e a frustración queima, coma un lume sen compasión. Loito coa mente, pero o corpo frea, unha batalla constante que me afoga e cega. Frustración no aire, a saúde mental, atopando a forza nunha loita desigual. Mais non me rendo, sigo a loitar, atopando luz, na escuridade a brillar. Aprendendo a vivir, con cada limitación, transformando a dor, nunha nova canción. Aínda que a enfermidade me impida camiñar, na miña mente, nada me pode parar. Construo mundos, soños sen fin, a forza interior, o meu verdadeiro confín. Levántome caendo, volvo tentar, sabendo que a forza está en non deixar de soñar. Cada día unha batalla, unha nova lección, co corazón aberto e a mente en revolución. Loito coa mente, pero o corpo frea, unha batalla constante que me afoga e cega. Frustración no aire, a saúde mental, atopando a forza nunha loita desigual. Neste camiño duro, encontro a verdade, que a forza está na mente, na nosa vontade. Por moito que o corpo diga que non, a esperanza é eterna, en cada corazón.