Jón Pípari

Jón pípari var ekki eins og aðrir. Hann var fæddur með einstakan hugrekki og vilja til að takast á við áskoranir lífsins. Þegar hann var lítil strákur, hafði hann ekki alltaf séð ljóst á leið sinni, en það var ekkert sem gat haldið honum niðri. Í æsku sinni var hann oft talin of lítill eða of veikur til að klára ákveðna verkefni. En Jón, með sitt þrautseigjafulla geð, skorti aldrei á hugrekki. Hann vissi alltaf að hann gæti náð því sem hann setti sér fyrir markmið. Einu sinni var Jón pípara borinn upp á það ólíkasta verkefni sem hann hafði nokkurn tímann fengið. Hann var borinn upp í ræsi djúpt í skóginum, þar sem enginn fyrrum hafði náð að koma upp. Þetta var áskorun sem færri myndu hafa þorað að taka á sig, en Jón var ekki eins og aðrir. Með sína stöðugu vilja og þrautseigju byrjaði Jón að klifra upp ræsina. Það var ekki auðvelt, því hver steinn var slíkur sem hann þurfti að ná í, og hver grein sem hann greipst í var eins og endurvinnslubönd sem rifjaðu upp í hendi hans. En Jón lék ekki úr höndunum. Hann hélt í stígvélarnar sína fast og lét ekki neitt hindra sig. Með hverjum skrefi sem hann tók upp á ræsina, styrktist viljinn hans. Jón Pípari lifir nú góðu lífi Jón pípari var ekki eins og aðrir. Hann var fæddur með einstakan hugrekki og vilja til að takast á við áskoranir lífsins. Þegar hann var lítil strákur, hafði hann ekki alltaf séð ljóst á leið sinni, en það var ekkert sem gat haldið honum niðri. Í æsku sinni var hann oft talin of lítill eða of veikur til að klára ákveðna verkefni. En Jón, með sitt þrautseigjafulla geð, skorti aldrei á hugrekki. Hann vissi alltaf að hann gæti náð því sem hann setti sér fyrir markmið. Einu sinni var Jón pípara borinn upp á það ólíkasta verkefni sem hann hafði nokkurn tímann fengið. Hann var borinn upp í ræsi djúpt í skóginum, þar sem enginn fyrrum hafði náð að koma upp. Þetta var áskorun sem færri myndu hafa þorað að taka á sig, en Jón var ekki eins og aðrir. Með sína stöðugu vilja og þrautseigju byrjaði Jón að klifra upp ræsina. Það var ekki auðvelt, því hver steinn var slíkur sem hann þurfti að ná í, og hver grein sem hann greipst í var eins og endurvinnslubönd sem rifjaðu upp í hendi hans. En Jón lék ekki úr höndunum. Hann hélt í stígvélarnar sína fast og lét ekki neitt hindra sig. Með hverjum skrefi sem hann tók upp á ræsina, styrktist viljinn hans. Jón Pípari lifir nú góðu lífi