kafes

bilirim bilmesine de geliyorum bilmezden, görürüm görmesine de geliyorum görmezden, sözün bir ok misali saplanıyor kalbime vazgeçemem nedensiz bağlanmışım ezelden. bir kafese attın ki beni sardı esaret gitmek kurtulmak demek yokki bende cesaret onur gurur yerlerde halim şimdi sefalet vazgeçerdim canımdan Allahımdan emanet sen ki vicdan fakiri, üzülmeyi bilmezsin ben peşinde pervane sen rüzgara değmezsin şu dağlar dile gelse söyleseler derdimi öfken orman yangını ne yapsalar sönmezsin. bir kafese attın ki beni sardı esaret gitmek kurtulmak demek edemem ki cesaret onur gurur yerlerde halim şimdi sefalet vazgeçerdim canımdan ama Allahımdan emanet