Lyrics
[intro]
Με την ηχούσα φωνή του μπουζουκιού,
Ψάχνει ο ποιητής την ψυχή του λαού.
Στις χορδές του πλέκει ιστορίες παλιές,
Σταξούρια από αγάπη και πίκρα μαζεμένες.
Σαν ανοίξει το σκοτάδι της νύχτας,
Το μπουζούκι αποκαλύπτει μυστικά.
Στους δρόμους της πόλης αναστενάζει,
Και την καρδιά του αργά τρυπάει.
Σε παρέες και ταβέρνες η μελωδία του,
Μαγεύει και συγκινεί κάθε ακροατή.
Στη φωνή του μπουζουκιού ακούγεται η φωνή,
Του λαού που ζει μέσα στην αιωνιότητα.
Οι στίχοι που γράφονται γι' αυτό το όργανο,
Είναι σαν ποτάμι που κυλάει ατέλειωτο.
Μεταφέρουν συναισθήματα βαθιά,
Και ξεδιπλώνουν μια ιστορία γεμάτη ζωή.
Στον ήχο του μπουζουκιού χορεύει η ψυχή,
Και ο καθένας βρίσκει τον εαυτό του εκεί.
Στην αγκαλιά του ρυθμού ξεχνάμε τα πάντα,
Και ζούμε τη στιγμή με πάθος και ένταση.
[intro]
Στις χορδές σου ακούω την αγάπη και τον πόνο,
Σαν ατέλειωτο ταξίδι μέσα από το χρόνο.
Και κάθε νότα που πέφτει στην ψυχή μου βαθιά,
Είναι σαν παλιά ιστορία που ξαναζεί στη μνήμη μου ζωντανά.
Στα λευκά σου σκάλια ανεβαίνω προς τ' άστρα,
Μες στο πνεύμα σου βρίσκω ανακούφιση και ψυχραιμία.
Και όταν παίζεις, η ψυχή μου χορεύει ελεύθερη,
Στου μπουζουκιού σου ρυθμό χάνομαι, χαμένος στη μουσική σου γοητεία.
[intro]
Στα λευκά σου σκάλια ανεβαίνω προς τ' άστρα,
Μες στο πνεύμα σου βρίσκω ανακούφιση και ψυχραιμία.
Και όταν παίζεις, η ψυχή μου χορεύει ελεύθερη,
Στου μπουζουκιού σου ρυθμό χάνομαι, χαμένος στη μουσική σου γοητεία.
Μπουζούκι μου παραδοσιακό, φυλακή της καρδιάς μου,
Με τις νότες σου ξεδιπλώνεται η ζωή μου ολοκληρωμένη.
Και σ' ευχαριστώ που πάντα είσαι εκεί για μένα,
Στις ανέμελες στιγμές και στα βαθιά μου απόνερα.
[Music]
[end]