កោះកុងក្នុងអក្សរសិល្ប៍

[Verse 1] ឱ! ខេត្តកោះកុង ខ្ញុំផុងបេះដូង យល់សប្ដយល់សូង អន្ទងហៅជួប ដប់ឆ្នាំផុតទៅ ឥលូវដល់ខួប លេីកនេះវិលផ្គួប ចំនួបរឿងថ្មី។ [Verse 2] ឱ! កោះកុងខ្មែរ ថែអក្សរសិល្ប៍ រឿងឃុនឆាងខិល រមិលភឹមស្រី ឃុនផែនបែនបត់ ហត់នឹងទឹកដី អាគមល្បាញល្បី ជួយស្រីមិនបាន។ [Chorus] ឱ! ភូមិចេតិយ នៅត្រេីយខាងលិច ដងទង់រំលេច ពាក្យពេចន៍កល្យាណ ទង់ព្រលឹងខ្មៅ ហៅសែនសាមាន្យ ពិឃាតនាងបាន ច្រានដល់មរណ:។ [Verse 3] ឃុនឆាងឃុនផែន ហៅសែនក្ដុកក្ដួល សង្វេគរំជួល ឆួលឆាបអួលអាក់ ម្ចាស់បេះដូងភឹម បានត្រឹមហារស្លាក់ ទឹកភ្នែកសស្រាក់ ពូនផ្នូរភរិយា។ [Chorus] គិរីសាគរ នៅឈរម្នាក់ឯង ថ្មបាំងឥតក្រែង វាលវែងរងា មណ្ឌលសីមា ស្នេហាផ្ដន្ទា ប៉ាក់ខ្លងឆ្លងគ្នា ហៀរហូរប្រវត្តិ។ [Bridge] ឱ! ពាមក្រសោប ឱបរឿងឈឺចាប់ និទានរ៉ាយរ៉ាប់ ប្រាប់មិនដែលហត់ ឃុនឆាងឃុនផែន ហៅសែនកម្សត់ រឿងព្រេងជូរចត់ កត់នៅកោះកុង។