Çelik Kafes

[intro guitar solo] Makineler uyanır, dişliler döner Sistem harekete geçer, insanlık söner Kontrol kaybedildi, kaos yaklaşıyor Direnmek boşuna, çöküş başlıyor [Verse 1] Beton ormanlarda paslı çığlıklar Kölelikten yorgun bakışlar Gölgesi üzerimizde, ruhsuz bir gelecek Kabus gerçeğimizde [Chorus] Bu çelik kafeste haykırışlar yankılanır İnsanlıktan uzak, soğuk bir dünya kalır Çürüyen bedenlerde, umutlar kaybolur Kırılan zincirlerde Gözlerine bakarım, yokluklarla dolu İçimde bir fırtına, yıkım kokusu Uğruna savaşmadığımız değerler Yitip giderken, yankılanır geceler Yenilgi ezgisi çalar, yüreklere dolar Sessizce kaybolur, umutların izi solar Kırılan zincirlerde, düşler paramparça Gelecek vadeden, dönüş yok artık yalnızca [Bridge] Kanatlar kırık, düşler yerlerde Güneş batarken, umutlar gölgelerde Alevler içimizi yakar, gözyaşları akar Karanlık bir dünyada, son nefesler sakar [intro guitar solo] batarken, umutlar gölgelerde Alevler içimizi yakar, gözyaşları akar Karanlık bir dünyada, son nefesler sakar [intro guitar solo] Gözyaşları akar, umutsuzluklar çoğalır Yıldızlar kaybolur, gece sonsuzluğa dolar Karanlıkta kaybolur, yaraların izi Umutsuzluğun karanlığında, çaresizlikle özdeşleşir gizli [Outro] Ancak yıkımın ardından filizlenir umut Karanlık bile, aydınlığa çevrilir, yıldızlar uyutur Yaralı kalplerde yeşerir umut bahçeleri Kahramanlar doğar, direnişle dolu geleceklerini inşa ederler.