Iluzioj

Sur la lipoj dolĉe flamas flustra senco de parol’. En l’ animo milde klamas fantazio kun kaĵol’. Belan revon de l' kunesto en la nokta ĉirkaŭten’ elradias ĉiu gesto, ĉiu vorto sen kompren’. Per la ruzaj lunaj haroj kaj perfuma log-atak’ lin implikas la bizaroj de l' fizika tenta blag’. Plu babilo pli provokas braĝan ŝtormon en l’ingven’, forte l’sekso sin arogas lukti kontraŭ la timem’. Deziregas: sveni kune en senfina nuda sens’ kaj senhonte, orgiume ekzaltiĝi sen post-pens’… ĉio pasas! Li konjektis: estis nura iluzi': La imago nur reflektis, kion korpe volis li. Ŝia fuĝ' senspure glitis for el lia reva viv'. La miraĝo lin perfidis per nebula perspektiv'. Ĉio pasis! En memoro vagas svaga galeri'. Io pikas je la koro, bruston ŝiras muta kri'...