La Parko

[Verse 1] Sub la ĉielo blua, kie ĉerizfloroj blovas, En publika parko, amo kaj vivo trovas. La printempo ridetas, folioj falas aŭtune, Kun koloroj dancaj, ĉiu momento junue. [Pre-Chorus] La brilo de l' suno, karesas la teron, En ĉiu nokto kaj tago, la parko fariĝas la ĉefurbo de espero. [Chorus] Kune ni vagas tra la kampoj de ĝojo, En la parko de la amo, ni ĉiam ĝojos. Per cignoj, bicikloj kaj taijiquan danco, Ni kreas la bildon de perfekta ekstazo. [saxophone solo] [Verse 2] Kiam la vintro alvenas, kaj la lago frostiĝas, La glacio brilas sub la suno, kiel diamantoj tra larmoj glitas. La gazonoj bone falĉitaj, kiel tapiŝoj sub niaj piedoj, En ĉiu angulo de la parko, sentiĝas la korekto. [Pre-Chorus] La homamaso flugas kiel birdoj en la ĉielo, La vivo flugas tra la parko, kaj ni sentas nin kiel heroo. [Chorus] Kune ni vagas tra la kampoj de ĝojo, En la parko de la amo, ni ĉiam ĝojos. Per padeltabuloj, Zumba kaj joga spaco, Ni kreas la bildon de perfekta ekstazo. [drop] [Bridge] Sed sub la lumoj de progreso, nubskrapuloj kreskas, La urbo suprenleviĝas, kaj la mondo subite pendas. Kaj en la parko, la homoj daŭre sin trovas, Kiel ĉiuj tempoj ŝanĝiĝas, la amo ĉiam provas. [saxophone solo] [Chorus] Kune ni vagas tra la kampoj de ĝojo, En la parko de la amo, ni ĉiam ĝojos. Kun la homoj, la urbo, kaj la naturo kune, Ni kreas la bildon de perfekta ekstazo. [Outro] Kun kanto kaj ridoj, ni adiaŭas la tagon, En la parko de la amo, kie ĉiam ni trovas hejmon! [end]