Kopalniana Kobieta

Nikita na kopalni, pod ziemią czuje bit W rytmie kopal czar, z form sączy się jej hit Szczupła talia, smukła linia, górnicy czują to W kaskach, na zakręcie, Nikity ciało znów rozpala słońce Nie liczy się tu błoto czy też węgielny pył Jej figura hipnotyzuje, przyciąga wzrok przez chwil Jak węgiel czysty, nikomu nie pozwala się dotknąć Po zmianie każdy z nich o jej spojrzeniu marzy tu Pulsują bije głębień, każdy krok to nowy wiersz Nikita wie jak porwać ich, do tańca serc i ciał zwierz