Isztar

Gilgamesz, mężny król, toruje swe drogi, Przez życie wędruje mimo strachu i trwogi. Lecz Isztar, wojny bogini, z zazdrością patrzyła, Na jego siłę, na jego wolę, która go prowadziła. (refren) Isztar, Isztar, zsyłasz na mnie ból, Próbujesz mnie złamać, lecz ja uparty jestem jak wół. Isztar, Isztar, choć zsyłasz na mnie zły los, Będę walczył, póki trzyma mnie życia głos. Isztar bogini, trudzi się i dwoi, By złamać jego ducha, jak Achajowie pod bramami Troi. Przez burze, trudności, ciemnymi dniami i nocami, Gilgamesz szedł naprzód, bez strachu, lecz z troskami. (refren) Isztar, Isztar, zsyłasz na mnie ból, Próbujesz mnie złamać, lecz ja uparty jestem jak wół. Isztar, Isztar, choć zsyłasz na mnie zły los, Będę walczył, póki trzyma mnie życia głos. Gilgamesz, mężny król, nie bał się przeciwności, Walczył z Isztar, z jej złością pokonując te niegodziwości. I choć Inanna próbowała go złamać, zniszczyć jego ducha, Na ziemi została jedynie po zaciętej walce posucha. (refren) Isztar, Isztar, zsyłasz na mnie ból, Próbujesz mnie złamać, lecz ja uparty jestem jak wół. Isztar, Isztar, choć zsyłasz na mnie zły los, Będę walczył, póki trzyma mnie życia głos.