Neshoon,khadem

حلقه ای که با هم نِشون کردیم دَهَنِش باز مونده از دستت من وجودم اشاره ای به تو بود تو که ی حلقه کردی تو شستت گاهی وقتا تلوتلو می‌خوری نکنه لنزِ ‌تا به تا میزنی مثل یه مرده ساکتی و سفید رژ جیغ و لاک سیا میزنی اژدهای تتُو شده رو تنت دُمش از آستین زده بیرون سرش اما کجاست؟ تو سر من تیکه می‌ندازه و میگم خفه خون یک به یک فحش می‌شه تو دل من یک به یک تف میشه به آدمیت بوسه هایی که منتظر بودن واسه ی روزهای محرمیت رویاهایی کنار تو داشتم نقشه هایی برای من کشیدی آرزوهامو با تو بسته بودم آرزوهامو به لجن کشیدی من خودم ساختمت آدم برفی آفتابی میاد و آب میشی من که روشن شدم از این آتیش ولی تو سهم فاضلاب میشی